Μ.Μ.Μ. #1 το μετρο

στα μεσα μαζικης μεταφορας ειμαι πρωταρα.

στο μετρο ειχα μπει πρωτη φορα πριν 3 χρονια και αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι με παιδεψαν τοσο παρα πολυ οι δυο "αγιοι" με αποτελεσμα να μπω σε δυο τρενα πριν φτασω στην Δαφνη (ενα προς αντωνη και μετα προς δημητρη) το καταδιασκεδασα.
ολο αυτο το κατεβασμα στα εγγατα της γης (και ειδικα αυτη η μπλε γραμμη, χριστουλακι μου) η αναμονη, η μικρη ναυτια και οι ταση να πηδηξεις μπρος οταν φτανει με ορμη το μετρο, μου φαινονται ακομα και σημερα θαυμασια πραγματα.
την πρωτη μου φορα, δεν μπορουσα να πιστεψω πως διαολο οι συνεπιβατες μου δεν χαμογελουσαν απο χαρα που μονο με 80 λεπτα του Γιουρο καναν αυτο το τρελο ταξιδι στο κεντρο της γης.
εκτοτε, εχω πιασει τον εαυτο μου να εχω βαριεστημενη φατσα πολλες φορες στο μετρο.
νοιωθω σαν να προδιδω τον καθε πρωταρη του βαγονιου μας.
αν ειναι μια μικρη λεπτομερεια που μου ενοχλει ειναι βεβαια το οτι δεν εχεις ιδεα για το που εισαι καθε στιγμη τι γινετε τι καιρο κανει απο που περνας για να φτασεις εκει που θες.
μα αυτο δεν θα αλλαξει ποτε και ετσι το μετρο δεν ειναι το αγαπημενο μου Μ.Μ.Μ