ολοι οι καιροι σκυβουν πανω απο τον παρθενωνα

δυο κιλα πατζαρια πηρα το πρωι απο το παζαρι της Καλλιδρομιου και ενα κιλο πρασα και μηλα 3ων λογιων και ενα κουνουπιδι.

τα κρεμμυδια και τις πατατες δεν χρειαζεται καν να τα αναφερω μιας και ειναι ρουτινα πια η αγορα τους. ενα στρεμμα κρεμμυδια, βγαζει το χρονο 2 κιλα λιγοτερα απο οσα καταναλωνουμε σε αυτο το σπιτι. μαγκια μας. (μικρη παρενθεση για να σημειωσω οτι το αλλο που τελειωνει σε χρονο dt στο σπιτικο μας ειναι το κωλοχαρτο μεχρι που ανακαλυψαμε το endless και σωθηκαμε, κραταει πανω απο 2 βδομαδες-σοκαριστικο!-)

τα μπατζαρια τα βρασα και τα μισα τα εκοψα σε φετες και τα αλλα τα αφησα ολοκληρα. η κουζινα γεμισε μικρες κατακοκκινες σταγονες. Στο μυαλο μου, ερχοταν το αγαλμα του Τρικουπη και οι ωρες που ακολουθησαν μετα απο εκεινη την σταση που καναμε, μπρος απο το γρασιδι του. θα τα φαμε, με σκορδο ξυδι και λαδι, σαλατα.

τα πρασα τα εκανα πρασορυζο με ανηθο (που ειχε η καταψυξη). αν ειχα κιμα θα εκανα πρασοκιμαδοπιτα, καθως πλεον γνωριζω τα μυστικα του φυλλου για πιτα μα και την συνταγη για την γεμιση που πηρα με υπουλο τροπο απο την μαμα μου. την ηθελε βλεπεις -την συνταγη- εκεινη που σκαλιζει την μυτη της και που η μαμα μου ποτε δεν θα παραδεχτει οτι μαγειρευει σοικα.
-χμμμμ, πρασοκιμαδοπιτα θα φτιαξει! δεν ερχεσαι εδω να μας δεις που κανω και το μαντι!

τα μηλα θα γινουν αυριο μηλοπιτα και θα φωναξω την ταξιδευτρα του πρωκτου για να συγκρινουμε τις συνταγες μας. της χρωσταω αλλωστε και γω μια μικρη απολαυση σε ανταλλαγμα για την μεγαλη που μου προσφερε αυτη προχτες που με πηρε μαζι της στο Εθνικο για να δουμε την ποιοτητα την ιδια στην σκηνοθεσια και τα μοναδικα σκηνικα του "Τριτου Στεφανιου" (ουαου!)

οσο για το κουνουπιδι με βλεπω να το τρωγω μονη μου. Καθως φαινεται μονο εγω εκτιμω την μαγεια του σγουρου του κεφαλιου, οταν χοροπηδαει στο βραστο νερο του.

και η Ακροπολη απο απεναντι μου λεγει για μια ακομα φορα:
- ολα θα πανε καλα.

και πανε.