Η κυρια καθεται απεναντι στο μπαλκονι των "χρυσοψαρων". Σε ολους λειπουν οι χρυσοψαροι. Απο την πρωτη στιγμη που ηρθαν, τους κατασκοπευαμε. Βασικα περναμε ματι τα κοριτσια που τριγυριζαν με ελαφρια ενδυμασια σπιτιου, αυτη που αφηνει και το ματι και την φαντασια ευχαριστημενα. Αυτες ετρωγαν, κοιμοντουσαν εβλεπαν την τηλεοραση καναν την δουλεια τους στον υπολογιστη και μεις καναμε ενα καρο καραγκιοζιλικια για να τους κοιταμε και να μην μας παιρνουν χαμπαρι. Την τελευταια μερα που τα πιναν στο μπαλκονι τους μιλησα κιολας. Ηξεραν το ονομα μου γιατι λεει το ακουγαν να το φωναζουν οι αλλοι. Μαζεψαν ολα τους τα πραγματα (και το τραπεζι που παντα ζηλευαμε) και εφυγαν, ενας θεος ξερει για που. Στο μπαλκονι ηταν δυο γλαστρες που ματεα περιμεναν απο τον Αττικο ουρανο να τις ποτισει και τρεις αδειες ζαρντινιερες που θα θελαμε τα χρυσοψαρα να μας ειχανε χαρισει. Μεχρι σημερα, δηλαδη μεχρι πριν μερικα λεπτα, οπου και προστεθηκε μια (1) πολυ χοντρη κυρια η οποια αρεσκεται να καπνιζει διπλα απο τους ξεραμενους βασιλικους και να σβηνει τα τσιγαρα της κοντα στις νεκρες ριζες τους.
Στα δεξια μου ειναι ο Λυκαβηττος (1)με ολα του τα φωτα. Εχει λιγο καιρο που ειχα αρχισει να αναρωτιεμαι ποιοι ειναι αυτοι που βαζουν τα μεγαλα φωτα σε διαφορα μεγαλα πραγματα, για να σου πουνε "Να, να ενα μεγαλο πραγμα, δες το." Ε, λοιπον το δαχτυλο που μας δειχνει τον Λυκαβηττο ειναι το ιδιο που μας δειχνει και την Ακροπολη (2) μα και τον Πυργο του Αιφελ και ανηκει σε εναν Γαλλο που τον λενε Bideau. Οσο ο Λυκαβηττος ειναι στην θεση του ολα πανε καλα. Στις 5 του Μαη ηταν σκεπασμενος με ενα μεγαλο συννεφο καπνου απο οποια γωνια και να τον κοιταζα. Μεχρι που ηρθαν οι μηχανες και σταματησα να αγναντευω.
Στο εκκλησακι του που το λενε Αγιο Γεωργιο (και μου την σπαει λιγο που κοιτα αφ υψηλου τον Παρθενωνα) πηγα οταν ηρθε ο τουριστας απο την Αλεξανδρουπολη. Καθως διπλα του σκαει το τελεφερικ ( που παραλιγο να πιασω δουλεια στο ταμειο του) εχει πολυ κοσμο. not my thing. Ο Λυκαβηττος τα πολυ παλια τα χρονια ο Χριστος πριν γεννηθει, ηταν βραχος που κρατουσε η Αθηνα (ετσι λενε την ελια μας) οταν τις επεσε απο τα χερια οταν ενα κορακι τις ειπε πως ξεχασε στη φωτια τις μελιτζανες και επιασε το τσαρδι της φωτια. Απο κεινη την ημερα τα κορακια ειναι μαυρα. Μοιραιος εκεινος ο μουσακας.
Στ αριστερα μου ο Στρεφης (3) που απο την κορυφη του οχι απλα εχεις 360 μοιρες Αθηνα να κοιτας, για να κανεις μελετη του χρωματος της τεντας που παιζει, αλλα βλεπεις και το μπαλκονι μας που προσπαθει να γινει κηπος. Ο απο κατω μας εχει μια μικρη κοτουλα. Δεν λεω οτι πρεπει και μεις να παρουμε μια βεβαια, απλα να ετσι το αναφερω. Ο Στρεφης που λες ηταν καποτε λατομειο. μετα οι Στρεφιδες το δωσανε στο δημο. Αυτο ς ο δημος εχει πολυ μεγαλη πλακα, γελαω μαζι του πολυ. Μας χρεωνει ενα καρο φραγκα για να τα κανει λουλουδακια στα ποδια του δρομεα, οταν τα ποδια μας στραμπουλιζονται στα πεζοδρομια και τα ποδια των αστεγων κρυοπαγιαζουν στις πλατειες. Δεν θα επεκταθω με την μαλακια για δημο που μπλεξαμε σε αυτο το επεισοδιο.
Αφηνω λοιπον την μυστηρια κυρια στην ησυχια της και παω στο πισω το μπαλκονι, αυτο που βλεπει στην Ακροπολη. Αν στριμωχτω πολυ στην γωνια βλεπω τον Λοφο των Νυμφων με το αστεροσκοπειο, εκει που τα σπουργιτια πανε για αναπαραγωγη και ψυχαγωγια. Γυριζω μεσα.
Εχω βγαλει το καλυμμα απο τον καναπε για να το πλυνω. Πανω απο το κεφαλι μου ο χαρτης του Λεκανοπεδιου μου επιτρεπει να δω και οσους λοφους δεν πιανει το ματι μου απο δω. Χα!
Ο Αρειος Παγος (4) εχει πολυ ξενερωτο ονομα μωρ αδελφακι μου. Δεν εχω ορεξη να ασχοληθω μαζι του. Τον Λοφο Σκουζε (5) παλιοτερα τον λεγαν λοφο της Ευχλοου Δημητρος που ειναι εξαιρετικα ευηχο σε αντιθεση με το επιθετο των τραπεζιτων που τον αγορασαν.
Με το ονομα του λοφου της Πνυκας (6) παιζει τρελο σκηνικο. Στα αρχαια ελληνικα η λεξη "πνυξ" σημαινει "τοπος, στον οποιο ο ενας ειναι στριμωγμενος πανω στον αλλο".Και καθως εκει ανεβαιναν για τις συνελευσεις και υπηρχε τιγκα κοσμακης καταλαβαινουμε γιατι τον ειπαν ετσι... Τωρα πλεον στην συγχρονη Ελλαδα Πνυκα επρεπε να ονομαζεται οτι απλωνεται κατω απο το καημενο το λοφακι.
Στο λοφο του Φιλοπαππου (7) απο την αλλη λειτουργει λεσχη μπατμιντον και ετσι που και που βλεπεις αγορια και κοριτσια στα λευκα να ανεβαινουν τον λοφο για μια παρτιδα απο το αγαπημενο τους αθλημα.
Σοβαρα τωρα κουραστικα, ψαχτε τους αλλους λοφους μονοι σας. οχου.
Κυριακή 1 Αυγούστου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
