να ιδρωνω να κοιμαμαι και να ονειρευομαι

η θερμοκρασια στο μπαλκονι, ιδανικη.
η μπυρα η ακουμπισμενη διπλα μου παγωμενη.
ενα απο αυτα τα χαρτια τα γεματα καπνο που αναβουν με το ρυθμικο ρουφηγμα σφηνωμενο στα χειλη μου.
απολαμβανω αυτο που πληρωσα καταθετοντας 580 ευρω στην Εθνικη.
μμμμμμ.
ο τυπος κατω στα σκαλια, καπνιζει αλλη μαρκα, το πακετο του ειναι μαλακο.
τα αδεια μπουκαλια διπλα του μαρτυρουν πως οι μπυρες του ειναι κατρουλιο.
απλα καθεται και απολαμβανει κατι που εγω θεωρησα σκοπιμο να πληρωσω για να το απολαυσω.
απο κεινο το σκαλι βλεπει την Τσιμισκη να απλωνεται στα ποδια του προβαλλοντας πισω απο τα κλαδια και να σταματα στα ποδια του Λυκαβητου.
εμοιαζε ψυχοκαθαρτικο.
σημερα μετρησα 5 καπακια απο τις μπυρες του.
κατεβηκα να τα βρω, μα αρνουμαι να παω να δω τι επαθε ο δρακος.
δεν ημουν καν κοντα του να πηγαιναμε αλλου, να το παθαινε σε μαχη μεγαλη.

εχω, μα δεν το σκεφτομαι.
κοιτω και δεν βλεπω.
δινομαι μα δεν με αγγιζει.

χα, οσο για το μηλο, απεκτησε μια ακομα δαγκωνια απο αυτες που μενουν και μαυριζουν καθως το στομα που την εκοψε, παραμορφωθηκε με αηδια.
καλυτερα μηλοπιτα λεν
{και το ξεχναμε}

μπλε κλωστη στο χωρισμα

αυτο το καλοκαιρι εχω δει τρια αστερια να πεφτουν.
το εχω για ρεκορ.
μαλλον που πρεπει να καθομαι πιο πολυ ωρα στο μπαλκονι.

στα Γιαννενα εχουμε βροχη

μολις συνεβησαν τα πολλα, βγηκα στο μπαλκονι για να κανω και γω μια παυση, ενα σιγαρετο τελος παντων, σαν ανθρωπος.
βγηκα στο πισω μπαλκονι αυτο με την ακροπολη. αραξα στα καγκελα, αναψα με τον Hondos center την στιγμη που η γειτονισσα βγηκε να μαζεψει τα ρουχα. το πατακι του μπανιου ειναι ακομα απλωμενο μπρος μου.
μολις λοιπον τα μαζεψε ολα, εφερε απο μεσα ενα μπλε διπλο σεντονι, το βαλε στην απλωστρα και εκατσε στις φτερνες τις για να το πιασει με τα μανταλακια.
ενα θαυμασιο μπλε φανερωθηκε αναμεσα στα ποδια μεσα απο την νυχτικια της.
επειτα ειχε την καλη ιδεα να αναψει το φως και να κατσει στο κρεβατι της και να διπλωσει μπρος μου ενα ενα τα ρουχα της.
και καθως το τσιγαρο το επινε ο αερας, αυτη μου ριχνε επικριτικες ματιες για το χαλακι του μπανιου που συνεχιζει και ειναι απλωμενο εμπρος μου.

το χασιμο

να ξεκαθαρισω οτι αν και ο τιτλος υπονοει οτι υπαρχει ενα χασιμο, ενα συγκεκριμενου τυπου χασιμο, εδω θα βρειτε δυο λογιων. τις περιπλανησεις και το αληθινο αυθεντικο και σε φορες ενοχλητικο: "που ειμαι διοαλε?"
οι περιπλανησεις ξεκινουν ειτε προγραμματισμενα του τυπου " παμε καμια αυτοκινηταδα να παρουμε τον αερα?" ή ντιπ απογραμματιστα του τυπου: " ας μην παμε σπιτι ακομα, παμε να δουμε τι χρωμα εχει η Συγγρου"
οι διαδρομες ειναι παντα μεγαλες. η διαθεση ειναι παντα καλη. οι εκπληξεις σιγουρες. η αξιολογιση των περιοχων απαραιτητη.
σε τετοιες βολτες εχω μαθει πως τα Βριλισεια εχουν εξαιρετικους ποδηλατοδρομους, παντου οπου κοιταξα και οτι στην πλατεια με το κεφαλι του κολοκοτρωνη κανουν κρεπες τοσο μεγαλες που καταληγουν να ειναι γευμα.
διαπιστωσα με θαυμασμο πως η Φιλοθεη ειναι η πιο ομορφη περιοχη (αν και σαν εδω δεν εχει) πως το Ψυχικο εχει ενα καρο roundabouts (σχεδον Α55) και απειρα δεντρα.
πως η Συγγρου ειναι η μονη Λεωφορος που μπορεις να κρατησεις την 5η ταχυτητα για πολυ ωρα και πως η Ποσειδονως (αν και πολυ καλη σε φασεις) ειναι επικινδυνη.
και ενα σωρο αλλα, μα καθε πραμα στον καιρο του.

υπαρχουν βεβαια και τα κακα χασιματα που απλα χανεσαι γιατι πηρες μια λαθος στροφη και εχεις βρεθει σε περιοχες που εχεις απλα ακουσει το ονομα τους στην τηλεοραση και απλα θες να πας σπιτι.
μα οχι η κυρια Αθηνα τοτε θα σου εκδικηθει με ελαχιστες ταμπελες με μπερδευτικα φαναρια και σημανσεις και τον ρουφηξες.
κατανοω και επιθυμω να συνεχισω σε καποιες απο αυτες τις τυχαιες περιπλανησεις μα καποιες φορες οι συνθηκες δεν ειναι οι καταλληλες.
μα μεσα μου δεν ειναι το χασιμο που βριζω αυτο ειναι μια εκπληξη που θα πρεπε να μας κανει να χαιρομαστε μα σιχτιριζω την βενζινη που τελειωνει, την καταραμενη νυστα μου, τα σπασμενα μου γυαλια και την μαλακισμενη συνοδηγο που δεν νογαει να το βουλωσει.

μα ισως, ισως λεγω να βγει και απο αυτο κατι καλο.