να ιδρωνω να κοιμαμαι και να ονειρευομαι

η θερμοκρασια στο μπαλκονι, ιδανικη.
η μπυρα η ακουμπισμενη διπλα μου παγωμενη.
ενα απο αυτα τα χαρτια τα γεματα καπνο που αναβουν με το ρυθμικο ρουφηγμα σφηνωμενο στα χειλη μου.
απολαμβανω αυτο που πληρωσα καταθετοντας 580 ευρω στην Εθνικη.
μμμμμμ.
ο τυπος κατω στα σκαλια, καπνιζει αλλη μαρκα, το πακετο του ειναι μαλακο.
τα αδεια μπουκαλια διπλα του μαρτυρουν πως οι μπυρες του ειναι κατρουλιο.
απλα καθεται και απολαμβανει κατι που εγω θεωρησα σκοπιμο να πληρωσω για να το απολαυσω.
απο κεινο το σκαλι βλεπει την Τσιμισκη να απλωνεται στα ποδια του προβαλλοντας πισω απο τα κλαδια και να σταματα στα ποδια του Λυκαβητου.
εμοιαζε ψυχοκαθαρτικο.
σημερα μετρησα 5 καπακια απο τις μπυρες του.
κατεβηκα να τα βρω, μα αρνουμαι να παω να δω τι επαθε ο δρακος.
δεν ημουν καν κοντα του να πηγαιναμε αλλου, να το παθαινε σε μαχη μεγαλη.

εχω, μα δεν το σκεφτομαι.
κοιτω και δεν βλεπω.
δινομαι μα δεν με αγγιζει.

χα, οσο για το μηλο, απεκτησε μια ακομα δαγκωνια απο αυτες που μενουν και μαυριζουν καθως το στομα που την εκοψε, παραμορφωθηκε με αηδια.
καλυτερα μηλοπιτα λεν
{και το ξεχναμε}