στα Γιαννενα εχουμε βροχη

μολις συνεβησαν τα πολλα, βγηκα στο μπαλκονι για να κανω και γω μια παυση, ενα σιγαρετο τελος παντων, σαν ανθρωπος.
βγηκα στο πισω μπαλκονι αυτο με την ακροπολη. αραξα στα καγκελα, αναψα με τον Hondos center την στιγμη που η γειτονισσα βγηκε να μαζεψει τα ρουχα. το πατακι του μπανιου ειναι ακομα απλωμενο μπρος μου.
μολις λοιπον τα μαζεψε ολα, εφερε απο μεσα ενα μπλε διπλο σεντονι, το βαλε στην απλωστρα και εκατσε στις φτερνες τις για να το πιασει με τα μανταλακια.
ενα θαυμασιο μπλε φανερωθηκε αναμεσα στα ποδια μεσα απο την νυχτικια της.
επειτα ειχε την καλη ιδεα να αναψει το φως και να κατσει στο κρεβατι της και να διπλωσει μπρος μου ενα ενα τα ρουχα της.
και καθως το τσιγαρο το επινε ο αερας, αυτη μου ριχνε επικριτικες ματιες για το χαλακι του μπανιου που συνεχιζει και ειναι απλωμενο εμπρος μου.