Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

περιπλανηση

η Πειραιως στην αληθεια λεγεται Παναγη Τσαλδαρη.
ο ΟΑΕΔ ειναι στην Πειραιως 54 οπως μου ειπαν.
στα σιγουρα τους φανηκα ανθρωπος που ξερει και τα ψευδωνυμα των οδων. μαγκια μου.
σημερα το πρωι, λοιπον, επρεπε να παω απο κει.

πηρα το χαρτακι μου και εκατσα διπλα σε εναν κυριο με ενδιαφερουσα μυρωδια σωματος και το λεω μονο με την καλη εννοια (μην παρεξηγηθω αγαπητοι αναγνωστες).
εμπρος μου ηταν μια κυρια με ενα μωρο και στην πρωτη σειρα μια αλλη που
- ξηλωσε το ταμπελακι απο την μπλουζα της
= επλεκε τα ξεπλεκε τα μαλλια της (τουλαχιστον 29 φορες)
- κουνιοταν τρελα στην καρεκλα της
= πηραζε σε βαθμο παρενοχλησης το μωρο και
- σηκωνοταν πανω αποτομα και ξανακαθοταν

οταν λοιπον μετα πο 59 ανθρωπους ηρθε και η σειρα μου, πηγα στο γραφειο ενος πολυ ευγενικου υπαλληλου που μου μιλουσε λες και ημουν η μοναδικη που θα εβλεπε ή ειδε σημερα.
ομορφα και καλα και χωρις να μου βγαλει την ψυχη μου εκανε την καρτα μου εβγαλε τις φωτοτυπιες που μου λειπαν (χωρις να με μαλωσει)και ολα ηταν φινα.
οταν σηκωθηκα το λοιπον να φυγω (σχεδον ετοιμη να του σφιξω το χερι) με ειπε

- καθως βλεπω πως εισαι λιγο καιρο στην Αθηνα, θελω να σου πω πως τωρα που θα βγεις εξω, να μην περνας απο κει που χει πολυ κοσμο και μην εχεις πραγματα να κρεμονται. γιατι πως να στο πω (κομπιασε), η γειτονια μας ειναι... εξαιρετικα ενδιαφερουσα.

δεν ακολουθησα την συμβουλη του και χωθηκα στα στενα απεναντι, περπατωντας διπλα απο κομματια δερματος και πικλες και χαρτικα. περασα απο μαγαζια που τα ονοματα τους δεν θυμαμαι που πουλουσαν ενα σωρο ενδιαφεροντα πραγματα (να με παρει ο διαολος που δεν ειχα λεφτα να παρω ενα αστειο φρουτο που με γλυκοκοιτουσε σε ενα κασονι).

οι μπατσοι ηταν τεσσερις τεσσερις και ηταν παντα γυρω απο καποιον να του πρηζουν το παπαρι.
σε μια γωνια καθοταν ενας Ινδος. οταν ειδε οτι οι μπατσοι τον πλησιαζαν με ορεξη, σηκωθηκε αργα εβαλε το χερι στην τσεπη, εβγαλε εναν λογαριασμο της ΔΕΗ και τους ρωτησε πως να παει εκει.
ειστε εδω για να εξυπηρετειτε μαγκες μου (λεγαν τα μουστακια του και γω γελουσα κατω απο τα δικα μου)

βγαζω το καπελο στον Ινδο τσακαλο.

μεγαλη μαγκια αυτοι οι δρομοι εκει περα, ηθελα να μεινω λιγο ακομα μα ο χρονος μου πιεζε, στο Θησειο με περιμεναν δυο πεινασμενες δεσποινιδες.

μου χρωστω μια μεγαλυτερη περιπλανηση απο κει μερια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου