στην Πλατεια Γαρδενιας εχει ενα θερινο

η πλατεια Γαρδενιας γενικα μυριζει θαυμασια το καλοκαιρι.
εχει απο κατω της ενα ταξιδιωτικο γραφειο που βγαζει εισιτηρια για Κρητη και για Παρο ( και για αλλου μα πολυ που χεστηκα κιολας)
την πρωτη φορα που πηγα στην Γαρδενιας ηταν για να συναντησω εκεινη, που διαβαζε την Athens Voice και που δεν ειχε τσιγαρα και εχασε τα χαρτομαντηλα της 3 φορες εκεινη την νυχτα (τα οποια ηταν βεβαια στην τσαντα της).
ειχα χαθει τοσο πολυ τοτε, καθως το GPS ειχε τη σταση εργασιας.
απο την Ηρωων Πολυτεχνειου κατεβηκα κωλοπηλαλα την Παπαγου, ρωτωντας οποιον εβρισκα εμπρος μου.εναν μοτοσικλετιστη θυμαμαι στα σιγουρα και μια κοπελα.
μια φορα πηγα και στο σινεμα ηταν μια ταινια με ενα παλικαρι που εφυγε για να περπατησει και δεν ματαγυρισε ποτε.
στο σινεμα εχει και τραπεζακια και μια γαληνη μυστηρια που δημιουργουν τα κτιρια γυρω.
εχω κανει και εναν εμετο ενθουσιασμου στην Πλατεια πισω απο ενα θαμνο, εκεινη την φορα ειχε χαρτομαντηλα.
η Ζωγραφου ειναι μια περιοχη που με αρεζει μαλλον για τους λαθος λογους. αντικειμενικα οι ομορφιες της λειπουν.
εχει βεβαια την Πολυτεχνειουπολη μα οι γνησιες ομορφιες τις γειτονιας δεν ειναι πολλες.
τα πλεον αστεια παρκαρισματα τα εχω κανει εκει.
εχω παρκαρει σε γωνιες, σε πεζοδρομια, εχω διπλοπαρκαρει (πολλακις) και μια φορα οι εργατες μιας οικοδομης μου ειχαν αφησει ενα σημειωμα που με λιγα λογια ελεγε πως ειμαι μια γαιδουρα και μιση που αφησα το αυτοκινητο εμπρος απο τον τοπο εργασιας τους και τους επρηξα τα αρχιδια.
ο δρομος για να πας στου Ζωγραφου ειναι η Ιλισιων, αυτος ο δρομος καταφερνει και με εκνευριζει. να λεμε την αληθεια και η Κανελοπουλου ειναι μαλακισμενη οδος.
μου σπαει τα νευρα που οι οδοι που με πηγενουν εκει ειναι τοσο αχωνευτοι.
για την Παπαδιαμαντοπουλου τα χω πει. Την λατρευω.
αστειο που το να πας ειναι πιο δυσκολο απο το να φυγεις.
πολυ αστειο μαλιστα.
ωραιο ονομα Ζωγραφου μα αν σε εξαφανιζε καποιος απο τον χαρτη το μονο που θα μου ελειπε θα ηταν η μυρωδια της νυχτας στην Πλατεια Γαρδενιας μες το κατακαλοκαιρο.